آزمون میزان تفکر استراتژیک

توضیحات تست:

بر اساس نظر بسیاری از پژوهشگران این حوزه، تعریف مشخص و همه‌پذیری برای تفکر استراتژیک وجود ندارد (منوریان و همکاران، ۲۰۱۱؛ توکلی و لاتون، ۲۰۰۵؛ بن ۲۰۰۱؛ فیض، ۲۰۱۰ و مشبکی و خزاعی، ۲۰۰۹) و هر یک از صاحب نظران آن را از بعدی خاص مورد توجه قرار می‌دهند و تعریف می‌کنند؛ بنابراین شاید شناخت آن به دلیل ابعاد گوناگون و مفاهیم عمیق، با تعریف کاری کم ثمر باشد (غفاریان و علی احمدی، ۲۰۰۳).

تفکر استراتژیک تصویر نتایج مورد نظر آینده و رویایی عملی برای خلق آینده ای مطلوب با نتایج تعیین شده و دست یافتنی است که موجب افزایش ارزش می‌شود (کافمن و همکاران، ۲۰۰۳؛ ۴۰-۴۱).

تفکر استراتژیک قابلیت «معماری استراتژیک» است (همل و پراهالد، ۱۹۸۹) و فرایندی برای شناسایی استراتژی‌های بقا و یا مدل‌های کسب و کاری است که به خلق ارزش برای مشتری منجر شوند (آبراهام، ۲۰۰۵: ۵). تفکر استراتژیک استفاده از چارچوب‌های ذهنی مختلف برای بررسی و تحلیل و در نهایت تصمیم‌گیری موقعیت‌های استراتژیک است (استیسی، ۲۰۰۵: ۲۳) تا مدیران ارشد اجرایی بتوانند برتر از فرایندها و بحران‌های روزانه ظاهر شوند (گرت، ۱۹۹۵: ۲). تفکر استراتژیک راهی است برای حل مسائل استراتژیک که شیوه‌ی منطقی و همگرا را با فرایندهای تفکر خلّاق و واگرا ترکیب می‌کند تا رخدادها، بهتر درک شود و امکان افزایش کارایی و بقای سازمانی فراهم گردد (مینتزبرگ و همکاران، ۱۹۹۸: ۴۲ و بن، ۲۰۰۵: ۳۳۸).

از مهم‌ترین ویژگی‌های تفکر استراتژیک نگرش کلی‌نگر آن به فضای کسب‌وکار است و به جای این که سیستم کسب‌وکار را در قالب الگوهای تحلیلی ساده شده خلاصه کند، تصویری کلی از کسب‌وکار در ذهن ایجاد می‌کند. سنگه (۱۹۹۰) این را «تفکر سیستمی» و لیدکا (۱۹۹۸) آن را الگوی ذهنی کامل از نظام خلق ارزش برای مشتری می‌نامند.

اصلی‌ترین کارکرد تفکر استراتژیک، خلق چشم‌انداز است که باعث مشخص‌شدن سمت و سوی مطلوب سازمان می‌شود، حرکت سازمان را جهت می‌بخشد و به صورت یک آرمان مشترک، سازمان را یکپارچه و هم انگیزه می‌کند. مینتزبرگ (۱۹۹۴: ۱۰۸) معتقد است تفکر استراتژیک بر ترکیب و به‌کارگیری شهود و خلاقیت برای خلق «چشم‌اندازی یکپارچه برای بنگاه» تأکید دارد. از دیگر سوی رفتار حاصل از تفکر استراتژیک، سازمان را تمایزگرا و دنباله‌روی از دیگران را از مجموعه ارزش‌های آن خارج می‌کند (گریتس، ۲۰۰۲).

تفکر استراتژیک در استمرار بقا و پیشرفت در محیط متغیر و پویای امروزی نقش بسیار مهمی را بازی می‌نماید. تفکر استراتژیک ابزاری است که به مدیران کمک می‌کند تا فرصت های جدید را خلق نمایند (معمایی و همکاران، ۱۳۹۲).