برنامه توسعه فردی (IDP) و برنامه توسعه سازمانی در عصر حاضر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است، به طوری که اغلب سازمان های پیشرو و متعالی به تدوین و اجرای نقش راه توسعه فردی (IDP) به عنوان یک استراتژی اثربخش روی آورده اند. تغییرات گسترده و چالش هایی که سازمان ها با آن مواجه هستند لزوم ارزیابی عملکرد، بهبود توسعه فردی و ارتقاء آن را بیش از پیش آشکار ساخته است.

یاده سازی برنامه بهبود و توسعه فردی و برنامه توسعه سازمانی یک استراتژی اثربخش برای ایجاد تعامل میان فرد و سازمان است. برنامه توسعه فردی یک نقشه راه برای بهبود و توسعه قابلیت ها است که به تعالی فرد و سازمان منجر می شود. این برنامه توسعه با رویکردی سیستمی مکانیزم های لازم را برای یادگیری و تجربه ورزی در سطح فردی، گروهی و سازمانی را مهیا می کند.

به طور کلی فرآیند برنامه توسعه فردی در قالب چهار مرحله اصلی اجرا می شود:

1. تحلیل و بررسی
2. آماده سازی و برنامه ریزی
3. اقدام و اجرا
4. ارزیابی نتایج و ارائه بازخورد

هر کدام از این مراحل، فرآیندها و مراحل فرعی دیگری را نیز در بر می گیرد که مبتنی بر نقش ها، شرح شغلی و عملکرد کارکنان و همچنین به منظور تحقق چشم انداز و اهداف سازمان ها طراحی می شود. سرمایه گذاری برای اجرای برنامه توسعه فردی یک استراتژی برد برد برای سازمان و کارکنانش محسوب می شود، چرا که به واسطه آن فرد و سازمان همزمان رشد و توسعه را تجربه می کنند.

سخن پایانی

سرپرستان علاوه بر در نظر داشتن موقعیت‌های کارمندان باید به‌خوبی اهداف سازمانی و هماهنگی آن‌ها با یکدیگر را نیز در نظر داشته باشند و متوجه باشد که آیا از منظر سازمان به‌عنوان یک کل، نیازها و اهداف سازمان در حال و در آینده هم‌راستا هستند یا خیر.

اهداف برنامه توسعه فردی کارمندان درنتیجهٔ مذاکره و توافق مشترک به دست می‌آید. سرپرستان به نمایندگی از سازمان وظیفه دارند تا از برنامه‌های توسعه یا استفاده از صلاحیت‌ها کارکنان مطابق با نیازهای سازمان اطمینان حاصل کنند و کارمندان هم به نمایندگی از خود اقدام می‌کنند تا اطمینان یابند که توسعه یا استفاده از صلاحیت‌های موردنظر، برای آن‌ها رضایت بیشتر و افزایش پتانسیل پیشرفت شغلی را به همراه خواهد داشت.

استفاده صحیح از یک برنامه توسعه فردی راز و رمز چندانی ندارد و قواعد آن مشخص است فقط کافی است برای پیاده‌سازی آن در سازمان زمان بگذارید و از افراد متخصص در این زمینه همچون کوچ‌ها یا تسهیل گران کمک بگیرید.

برنامه توسعه فردی را بیش‌ازحد سنگین و غیرقابل انعطاف نکنید و قاعده ۷۰/۲۰/۱۰ چارلز جنینگ را به خاطر داشته باشید. بزرگسالان بیش از ۷۰ درصد دانش خود را از طریق تجربه به دست می‌آورند و سهم ۲۰ درصدی به یادگیری اجتماعی و سهم ۱۰ درصدی به آموزش می‌رسد. همه ما می‌دانیم که شرکت در یک برنامه فشرده و دو روزه تغییر چندانی در زندگی ما ایجاد نمی‌کند اما ایجاد یک محیط امن برای یادگیری و در بازه‌های زمانی بلندمدت، تأثیر چشمگیری دارد و به همین خاطر است که کوچینگ سهم مهمی در پیاده‌سازی برنامه توسعه فردی دارد زیرا در می‌تواند همراه با کارمندان و در حین روبه‌رو شدن با مشکلات در کنار آن‌ها و مدیرانشان باشد.