شما در این بخش نمره ای کسب کرده‌اید که نشان‌دهنده گرایش بسیار پایین به سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه است.

رفتار شما معمولاً بر پایه‌ی نظم، ساختار و محدودیت‌های مشخص است. شما بر این باورید که آزادی بیش از حد می‌تواند به بی‌نظمی یا بی‌مسئولیتی فرزندتان منجر شود. بنابراین، کمتر به کودک اجازه می‌دهید که آزادانه در امور تصمیم بگیرد یا محیط را بدون نظارت تجربه کند.

در تربیت فرزندتان، نظارت فعال، پیگیری دقیق رفتارها و تأکید بر رعایت قوانین را در اولویت قرار می‌دهید. احتمال دارد گاهی در برابر خطاهای فرزندتان انعطاف‌پذیری کمتری از خود نشان دهید، چون معتقدید نظم و جدیت پایه‌ی موفقیت است.

پیشنهادهایی برای تعادل بیشتر:

گاهی اجازه دهید فرزندتان در تصمیم‌گیری‌های ساده نقش داشته باشد تا حس مسئولیت و اعتماد به نفسش تقویت شود.

به تجربه‌گرایی کودک احترام بگذارید، حتی اگر با اشتباه همراه باشد؛ اشتباه ابزار یادگیری است.

با دادن آزادی در چارچوب، اعتماد متقابل را تقویت کنید.

هنگام خطاها، بیشتر راهنمایی و گفت‌وگو کنید تا صرفاً اعمال پیامد.

از کودک بپرسید: «نظر تو چیه؟» تا یاد بگیرد صدایش مهم است.

شما در این بخش نمره‌ای را کسب کرده‌اید که نشان‌دهنده گرایش کم شما به سبک مستبدانه در فرزندپروری است.

شما به فرزندتان آزادی زیادی می‌دهید و کمتر به سخت‌گیری و کنترل شدید تمایل دارید. ممکن است قوانین و محدودیت‌های مشخصی تعیین نکنید یا اجرای آن‌ها را به‌طور کامل پیگیری نکنید.

این رویکرد می‌تواند احساس آزادی بیشتری به فرزند بدهد، اما ممکن است باعث شود درک روشنی از مرزها و قواعد نداشته باشد و در مواجهه با محدودیت‌های واقعی دچار چالش شود.

پنج ویژگی رایج در این سطح:

• قوانین و محدودیت‌های کم یا غیرشفاف.
• کنترل اندک والدین بر رفتار فرزند.
• آزادی عمل زیاد بدون نظارت کافی.
• تمایل به اجتناب از تنبیه یا برخورد قاطع.
• مشکلات احتمالی در رعایت نظم و قواعد.

پنج راهکار برای بهبود:

• قوانین روشن و قابل فهم برای فرزند تعیین کنید.
• در اجرای قوانین و پیامدها ثبات داشته باشید.
• نظارت و کنترل متعادل را افزایش دهید.
• به جای اجتناب از برخورد، مدیریت رفتار را آموزش دهید.
• بین آزادی و مسئولیت‌پذیری تعادل ایجاد کنید.

شما در این بخش نمره ای را کسب کرده‌اید که نشان‌دهنده گرایش پایین به سبک مقتدرانه در فرزندپروری است.

به نظر می‌رسد که شما کمتر به گفتگو با فرزندتان اهمیت می‌دهید و در تصمیم‌گیری‌های خانوادگی یا تربیتی، کمتر از او نظرخواهی می‌کنید. احتمالاً بیشتر به اطاعت صرف از دستورات، انضباط خشک، یا در طرف دیگر، آزادی بی‌قید توجه دارید و کمتر از تعادل محبت همراه با قانون استفاده می‌کنید.

در این سبک، کودک ممکن است احساس کند صدایش شنیده نمی‌شود، امنیت عاطفی کمتری داشته باشد یا نتواند اشتباهات خود را با والدین در میان بگذارد، چون می‌ترسد که تنبیه شود یا جدی گرفته نشود.

پنج ویژگی رایج در این سطح:

• تصمیم‌گیری‌های یک‌طرفه توسط والد.
• ناتوانی کودک در ابراز مخالفت محترمانه.
• نادیده گرفتن احساسات و دیدگاه‌های فرزند.
• واکنش سریع و تنبیهی به اشتباهات کودک.
• فقدان گفت‌وگو و سازش در موقعیت‌های تعارضی.

پنج راهکار برای بهبود:

• در هنگام تصمیم‌گیری، نظرات فرزندتان را بشنوید حتی اگر در نهایت تصمیم با شما باشد.
• هنگام مخالفت کودک، گفت‌وگو را جایگزین دستور مستقیم کنید.
• به کودک اجازه بدهید احساسات و مخالفت خود را به زبان بیاورد.
• اشتباهات کودک را فرصت آموزش بدانید، نه موقعیتی برای مجازات.
• اگر در تصمیمی اشتباه کردید، صادقانه آن را بپذیرید؛ این کار الگویی قدرتمند برای فرزندتان خواهد بود.