پرسشنامه کانرز والدین (ADHD)

مقیاس نقص توجه سطح متوسط (نمره 7 تا 12)

خصوصیات و مشکلات:

کودک ممکن است در مواقعی که نیاز به تمرکز طولانی‌مدت دارند، مانند انجام تکالیف یا گوش دادن به سخنرانی‌ها، با مشکل مواجه شود.

در برخی مواقع ممکن است حواس کودک به راحتی پرت شود، به ویژه در محیط‌های شلوغ یا پر سر و صدا.

ممکن است کودک در پیگیری دستورات پیچیده‌تر یا انجام کارهایی که به تمرکز زیاد نیاز دارند، دچار مشکل شود.

برخی از کارها ممکن است ناتمام بمانند و کودک در انجام وظایف یا تکالیف مدرسه به مشکل بربخورد.

۵ راهکار برای بهبود:

ایجاد محیط بدون حواس‌پرتی: برای کودک فضایی آرام و بی‌سر و صدا برای انجام تکالیف و تمرکز بیشتر فراهم کنید.

تقسیم کارها به بخش‌های کوچک: کارهای بزرگ را به بخش‌های کوچکتر تقسیم کنید تا کودک احساس overwhelm نکند و بتواند به راحتی تمرکز کند.

استراحت‌های کوتاه و منظم: کودک را به استراحت‌های کوتاه در میان کارهای طولانی تشویق کنید تا تمرکز خود را بازسازی کند.

استفاده از تکنیک‌های یادآوری و تایمر: از روش‌هایی مثل استفاده از تایمر یا یادآورهای بصری برای کمک به پیگیری وظایف استفاده کنید.

تقویت مهارت‌های خودتنظیمی: کودک را به یادگیری روش‌های خودتنظیمی و افزایش توانایی در کنترل توجه تشویق کنید (مانند تکنیک‌های تنفس عمیق یا تمرکز بر یک کار در یک زمان).

مقیاس مشکلات رفتاری سطح متوسط (نمره 12 تا 22)

خصوصیات و مشکلات:

کودک ممکن است در برخی مواقع رفتارهای ناهنجار، پرخاشگرانه یا ضد اجتماعی از خود نشان دهد.

در موقعیت‌های اجتماعی و در تعاملات با دیگران ممکن است گاهی اوقات دچار درگیری یا بی‌احترامی شود.

کودک ممکن است قوانین را در برخی مواقع نادیده بگیرد و از دستورات بزرگترها سرپیچی کند.

ممکن است در محیط مدرسه یا خانه برای انجام کارهای خاص دچار مشکل شود و رفتارهایی چون نافرمانی یا بی‌توجهی به دستورها را نشان دهد.

۵ راهکار برای بهبود:

آموزش مهارت‌های حل تعارض: به کودک مهارت‌های لازم برای حل تعارضات به شیوه‌ای مثبت و مسالمت‌آمیز بیاموزید تا کمتر دچار مشکلات رفتاری شود.

تشویق به خودکنترلی: به کودک تکنیک‌های خودکنترلی مانند تنفس عمیق یا تاخیر در واکنش نشان دادن را آموزش دهید تا در موقعیت‌های هیجانی کنترل بهتری داشته باشد.

تقویت ارتباطات مثبت: کودک را تشویق کنید تا با دیگران ارتباطات مثبت و سازگارانه داشته باشد و رفتارهایی که موجب صلح و همکاری می‌شود، بیشتر تمرین کند.

مدیریت عواقب رفتار: برای رفتارهای نادرست کودک، پیامدهای مشخص و سازگار داشته باشید تا کودک درک کند که رفتارهای منفی تبعاتی به همراه دارد.

استفاده از مشاوره یا روانشناسی: در صورتی که مشکلات رفتاری کودک تداوم دارد و نیاز به راهکارهای تخصصی دارد، استفاده از مشاوره یا درمان‌های روانشناختی می‌تواند به کاهش این مشکلات کمک کند.

مقیاس بیشفعالی/تکانشگری سطح متوسط (نمره 10 تا 18)

خصوصیات و مشکلات:

کودک ممکن است در برخی مواقع نشانه‌هایی از بیش‌فعالی یا تکانشگری از خود نشان دهد، به‌ویژه زمانی که در محیط‌های آموزشی یا اجتماعی قرار دارد.

ممکن است در موقعیت‌هایی که نیاز به آرامش و تمرکز دارند، دچار مشکل شود، مثل کلاس‌های طولانی یا زمانی که نیاز به حل مسئله دارد.

کودک ممکن است در مواقعی بی‌صبر و تحریک‌پذیر باشد و نتواند به راحتی صبر کند یا منتظر نوبت خود بماند.

بیشتر مواقع، کودک در انجام کارهای روزمره موفق است، اما گاهی در انجام وظایف بلندمدت یا پیچیده به مشکل برمی‌خورد.

۵ راهکار برای بهبود:

تقویت مهارت‌های خودتنظیمی: آموزش مهارت‌های کنترل نفس و مدیریت هیجانات برای بهبود رفتارهای تکانشگری.

تقسیم وظایف به بخش‌های کوچک: کودک را تشویق کنید تا کارهای بزرگ را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کرده و گام به گام پیش برود.

استراحت‌های منظم: زمان‌های کوتاه استراحت برای بهبود تمرکز و جلوگیری از خستگی ذهنی به کودک کمک می‌کند.

تقویت مهارت‌های اجتماعی: کودک را به شرکت در فعالیت‌های گروهی و همکاری با دیگران تشویق کنید تا مهارت‌های اجتماعی‌اش تقویت شود.

پاداش‌دهی به رفتارهای مثبت: به محض اینکه کودک رفتاری مناسب از خود نشان داد، او را با پاداش‌های کوچک تشویق کنید تا انگیزه بیشتری پیدا کند.